For my friends who had a very bad expierience this weekend...
Het pijnlijke schuren van mijn schouders wanneer ik me omdraai op het matras geeft een verrassende positieve gedachte. Het gevoel van een Hollandse zomer, een dag zwemmen in het IJsselmeer omdat het bloedheet is, helder blauwe lucht met hier en daar een schapenwolkje en op een handdoek liggend op mijn rug en de handen en voeten in kriebelend groen gras. Van de madeliefjes kettinkjes maken...
Het lijkt allemaal wel een slecht geregisseerde film; een chauffeur, een steward, bewaking voor de deur, muren om je huis, personeel om de tuin aan te harken, een poolboy om de bladeren uit het water van het zwembad te scheppen.
Je man in de helicopter naar het werk, uit lunchen in een 4 sterren hotel, buiten de groene zone alleen onder bewapende begeleiding de rode zone in, panic buttons in huis, kogelwerende deuren en voor elk raam traliewerk, safelty drills in geval van bom aanslagen op school van de kinderen, strenge controles en alleen met pasjes het terrein van school betreden en veiligheid updates ivm kidnapping krijgen via sms...
 |
| Travel modus Gerben |
Ja, het lijkt wel een film. Maar als het je dagelijkse leven is dan zijn er momenten dat je verlangd naar de ketting van madeliefjes, het gekriebel van gras onder je voeten als je naar het water loopt. Het ijsje aan het einde van de dag voordat je de bloedhete auto instapt, op de fiets nog even snel naar de winkel fietst voor een zak friet, omdat je geen zin hebt om te koken. Met de buuf even kletsen terwijl je half op de fiets hangt met die zak friet onhandig in je handen omdat je een boodschappentasje vergeten was. De vrijheid van de keuzes die je kan maken òm op de fiets die zak friet te halen en dat het niet uitmaakt dat je de tas vergeten bent...
Vandaag was even zo'n dag om alles in de stad te laten. Vandaag was zo'n dag dat het gevoel van de verbrande schouders schurend onder de lakens de herinnering van de vrijheid in ons Nederland, de vrijheid van een onbezorgde jeugd, de vrijheid van veilig over straat, zonder dat iemand meteen geld van je wilt als de situatie zich voordoet, de vrijheid van geen knoop in je maag en geen strakke spieren in je nek.
Mijn verbrande schouders voelen goed en hebben mij weer energie gegeven. Ik kan er weer een tijdje tegenaan.
The escape from the golden cage zal ik blijven opzoeken, want de kennis van leven in vrijheid zoals we kennen in Nederland zal mij daar altijd toe drijven. Ik blijf een Hollander in hart en nieren, hoeveel Yoruba ik ook leer...
Ekabo!
Liefs uit Lagos/ Love from Lagos
Down to earth with both feet on the ground...
