Gerben en ik kunnen hem maar niet uit het hoofd zetten. Zo'n klein manneke, werken op straat voor eten en een slaapplaats.
We gokken dat hij een jaar of 11 is. Hij is zo klein...
Afgelopen weekend zaten we met onze "komt-regelmatig-onverwacht-over-de-vloer-een-biertje-halen-Noorse-mega-pief-bij-een-mega-concern-in-afrika-vriend" te praten over het leven in een land als Nigeria en wat je als witneus zou kunnen doen voor de medemens hier.
Hij werkt en woont hier al meer dan 30 jaar en weet van de hoed en de rand. Hij bevestigde mijn ervaringen. Geef een weeshuis niet een zak rijst voor de kinderen, geef ieder kind een koekje in de hand...
Hij vertelde ons dat hij door de jaren heen al meer dan 30 kinderen heeft geholpen naar school te gaan. En toen ging er bij mes scherpe Gerben ineens een lampje branden *pling*
Zeg beste vriend, als wij nu een kind zouden willen helpen, hoe zouden we dat moeten aanpakken?
Alle puzzelstukjes vallen op zijn plaats! Want hij kan ons op weg helpen. Auntie Blessing werkt voor deze man en zij zou alles voor ons kunnen regelen.
Vol adrenaline ben ik afgelopen maandagochtend naar Auntie Blessing gelopen (ja echt, het is allemaal zo vlak in de buurt, heerlijk een beetje vrijheid gevoel!) en heb met haar gesproken.
Ze was heel blij en ze vond dat God mij wel 100x moest Blessen om wat we voor het kereltje willen doen.
Maar helaas was het allemaal toch niet zo makkelijk als dat we dachten.
Omen blijkt Romens te heten (heb ik toentertijd gewoon niet goed gehoord) en hij is geen 11 maar 14 jaar! De arme jongen heeft een groei achterstand door jaren ondervoed te zijn en eenzijdige voeding te hebben gehad.
Hij is door de Uncle uit Benin gehaald om voor hem te werken. Het kereltje is dus geen Nigeriaan en heeft geen paspoort. Eigenlijk kan hij niet naar de openbare school, omdat die voor Nigeriaanse kindjes is.
In dit geval zijn Nigerianen gelukkig makkelijk om te kopen met een paar centen en heeft Auntie Blessing dat geregeld met N3000. Als ik er had gezeten was het waarschijnlijk N30.000 geweest...
De Uncle moeten we dik betalen. Dat hadden we ook wel verwacht. Om zeker te zijn dat hij Romens na 3 weken niet ineens claimt, hebben we hem ervoor laten tekenen het geld te hebben ontvangen voor Romens zijn vrijheid.
Romens zijn ouders zijn volgens de verhalen nog in leven en daar willen we in contact mee zien te komen.
Onze steward komt uit Benin en heeft wel wat connecties om ons hiermee te helpen.
Gisteren was zijn eerste schooldag, zijn juf vertelde mij vanochtend dat hij tijdens lunch geen pauze wilde, hij wilde doorleren...jeetje toen ze me dat vertelde kreeg ik toch wel even kippevel en een brok in mijn keel...
Vanochtend ging ik langs bij Auntie Blessing om het een en ander te regelen. Want Romens kan natuurlijk niet meer bij zijn "Uncle" wonen, eten en slapen. Hij mag bij haar wonen en zij gaat voor hem zorgen! Zonder deze dame zou ik niet weten hoe ik het had moeten regelen. Natuurlijk zou hij met alle liefde bij ons mogen wonen wat ons betreft, maar is dat verstandig? Een jongen ineens zo'n andere levens standaard geven, waarvan je weet het niet voor altijd te kunnen bieden? Bovendien hebben wij een heel andere cultuur die hij niet begrijpt, dat zou hem alleen maar heel erg in de war maken. Nu kan hij in zijn eigen cultuur een leven opbouwen.
Ik heb haar gevraagd om voor me naar de markt te gaan voor een matras, beddengoed en ondergoed. Ze heeft schoenen voor hem gekocht en een schooltas. We hebben alle te kleine sokken, onderbroeken en kleding van Casper en Iris bij elkaar gezocht en in een koffertje voor hem gedaan zodat hij alles bij elkaar heeft voor zichzelf. Casper en Iris zitten er ook helemaal vol van! Ze willen heel graag bij hem op school kijken. Binnenkort zal ik het voor ze regelen.
Gistermiddag zijn Casper en Iris gaan spelen bij Romens. Het was hartverwarmend om dit te mogen aanschouwen...
Klik op de foto's om ze groter te zien, ik heb wat problemen met de site om de foto's goed te zetten. Maar er even op klikken maakt ze groter ;)
Deze druppel op de gloeiende plaat is er maar 1, maar o wat doet het ons wat om dit kereltje zo te zien stralen dat zo graag wil leren en nu niet meer met vieze handen zijn kleine dagelijkse portie eten bij elkaar moet zien te werken.
Wij zijn er voor hem de komende jaren en hopen voor hem een beter toekomst te geven dan werken en leven op straat.
Liefs uit Lagos/Love from Lagos
