* contradictie van het expat leven...*
Het is hier op dit moment af en toe bloedheet. Echt, al sta je alleen te wachten op de kinderen om uit school te komen, dan lopen de pareltjes zweet over mijn rug. En dan zoek ik wel een koel plekje met schaduw, of een briesje. De temperatuur is zo tussen de 30 en 35 graden overdag.
Het droge seizoen is begonnen, dat moge duidelijk zijn.
Een keer in de week trotseer ik de muren van de compound en ga ik zelfstandig lopend langs de bewakers, door de beveiligde deuren, het prikkeldraad achter me latend, naar het bloemenstalletje nog geen 500 meter verderop. Daar koop ik de mooiste Afrikaanse bloemen om ons huis op te fleuren.
Op de hoek van de straat is een "banden repareer garage". Lees; jongetje van zo rond de 10 jaar met te grote en gescheurde kleding aan, repareert met blote handen lekke banden.
Elke keer als ik er langs loop zwaait hij vrolijk naar me, ik zwaai vrolijk terug en ga verder met mijn missie, bloemen uitzoeken voor de gezelligheid in huis.
Vandaag liep ik met mijn arm vol fleurigheid en kleuren, trots om mijn geslaagde missie, terug naar de compound. Ten eerste leefde ik nog, ten tweede was ik niet beroofd of overvallen, ten derde was ik weer veilig overgestoken over Bourdillonroad met al die onvoorspelbare Okada's en ik had mijn bloemetjes.
Daar stond het kereltje weer, vrolijk zwaaiend, vies in de kleren, hard werkend aan een autoband in het stoffige zand langs de kant van de weg.
Ik voelde me ineens heel stom, die bloemen in mijn arm, voor het opvrolijken van ons koele, grote, schone, heerlijke huis en hij daar in de vieze, stoffige, hitte aan de kant van de weg aan het werk.
2 dingen kon ik doen, schouders eronder even diep ademhalen en terugzwaaien, of ik zou naar em toe lopen en een praatje maken...
Raden wat ik deed...
He vent, hoe heet je? My name is Omèn, Ma'am.
Hi Omèn, how old are you? I don't know Ma' am...*slik*
Don't you go to school Omèn? No Ma'am...*brok in mijn keel*
You want to go to school? Yes Ma'am! *oh nee...*
Where's your Mommy and Daddy Omèn? They are in the village Ma'am.. *tranen branden achter mijn ogen*
Nice to meet you Omèn...thank you Ma'am...
Daar ging ik dan, het kereltje zwaaide me vrolijk na, het kereltje wat niet weet hoe oud hij is, zonder papa en mama is de grote enge stad, werkend aan autobanden aan de kant van de weg in het stoffige zand.
De brok verdween maar niet uit mijn keel en toen ik veilig binnen de muren van de compound was, dook ik meteen in Casper zijn kledingkast. Misschien was er iets wat Casper te klein was geworden!
Hoe oud zou het kereltje zijn 10, 11? Jezus, zonder zijn ouders in Lagos! Ik durf hier niet eens in het donker over straat, dat kleine kereltje is hier gekomen in zijn eentje!
En hij weet niet hoe oud hij is, waarom doet mij dat pijn...
Life goes on, ik heb een lunch met een paar vriendinnen en ik wil mijn nagels nog lakken, hup Mick anders kom je te laat.
Volgegeten van de overheerlijk Sushi haal ik Casper en Iris van school. Weer die hitte, maar thank god! voor het briesje. Vol ergenis van de Go Slow, rijden we terug naar huis, gelukkig hebben we de koele airco in de auto.
Terug gekomen in het appartement zie ik ze weer staan, de prachtige bloemen uit het bloemenstalletje, wauw wat staat het mooi zo in die hoge vaas in de hoek. Heb ik toch maar weer goed gedaan.
Ik denk meteen aan het kereltje. Hoe heet hij verdorie nu ook alweer? Casper; heb jij nog te kleine kleren?
Hoezo mam? Nou...
Kijk dit pas ik niet meer en dit niet! zegt Casper.
Zullen we er iets speciaal van maken lieverds? Hoe bedoel je mam? Nou hij weet niet hoe oud hij is, dan weet hij ook niet wanneer hij jarig is, toch? Heb je nog een auto waar je nooit mee speelt en dan doen we er een lolly en een flesje Fanta bij. Weet je wat, vandaag is het zijn verjaardag! We doen het in een mooi cadeau tasje en brengen het hem meteen! JA MAMA, DAT DOEN WE!
Vol overtuiging gaan we meteen naar het kereltje toe, verdorie hoe heette hij ook alweer?
Heel even krijg ik een kriebel van twijfel in mijn maag, is het niet stom wat we doen? Misschien vindt hij het wel helemaal niet leuk, hij zal alles wel meteen verkopen, of zijn ouders...maar die zijn hier niet en hij is een kind, natuurlijk vind hij het leuk! Casper en Iris lopen voor me en twijfelen geen stap, hup Mick natuurlijk vind hij het leuk.
Wat was nu toch zijn naam, verdikke. Lopend richting de hoek waar de banden staan, zien we hem niet. Een kleine teleurstelling gaat door me heen, ik zou hem zo graag vandaag de cadeautjes geven.
Maar dan zien we hem aan de overkant van Bourdillonroad, aan het werk voor een volwassen zakenman in pak met stropdas, streng over zijn bril kijkend naar het kereltje of hij zijn werk wel goed doet. Volgevreten papzak denk ik
Ja hoor, het kereltje ziet ons op afstand lopen en zwaait weer naar me, maar gaat meteen verder met zijn werk.
Wij trotseren Bourdillonroad en komen aan bij het ventje. Glimlachend kijkt hij ons aan, maar gaat verder met de band.
Ik vraag aan de inmiddels zweterige zakenman in roze blouse en jasje uit of we heel even het kereltje mogen storen. En daar komen een paar gele uit elkaar staande tanden tevoorschijn en kreunt een soort van 'yeeaah'...
Casper en Iris staan te popelen om de pakjes te geven en het kereltje pakt verlegen de cadeautjes aan.
Hij zegt alleen "thank you" en wil de pakjes dan op de grond zetten om verder te werken.
Ik zeg tegen hem; What's your name again? En hij zegt zijn naam, Omèn.
Omèn, today it's your birthday, open your presents!
Heel verlegen pakt hij het autootje voorzichtig en stopt het snel weer terug.
Om hem een beetje op weg te helpen laten we de kleren zien.
De zakenman heeft warempel een gemeende glimlach en zegt tegen het kereltje, open it boy! It's for you!
It's your birthday Omèn, zegt ik en pak hem even stevig beet. Hij weet niet wat hij moet, maar is heel blij.
See you later Omèn! Bye!
Als we ons omdraaien zien we hem lachen, de zakenman lacht, de dames aan de overkant van de straat lachen, iedereen is blij!
Thuisgekomen kijken we het jeugd journaal. Vandaag is het internationale dag van het kind. Een dag voor de rechten van het kind wereldwijd.
Happy Birthday Omèn!
Love from Lagos/Liefs uit Lagos
