Toen we hier aankwamen en we in eerste instantie vooral te maken kregen met heel andere zaken als de staking, de organisatie (of vooral het ongeorganiseerdheid van...), het regelen van van alles voor het leven hier, de omslag van de verhuizing en het gemis van Nederland, familie en thuis. Maar ook de verandering van het leven op het platteland naar een stad, zorgde voor mij voor een soort van "teleurstelling". Ik kreeg het idee dat dit land geen waarde hecht aan zijn eigen cultuur. Dat er weinig cultuur was, ja de cultuur van corruptie en wantrouwen. Criminatiteit en armoede.
Dat zijn de verhalen in Europa, dat is wat je leest in de krant en wat je ziet in het nieuws. En als je hier dan komt, overal bewaking staat, je tralies voor je ramen hebt en al hier en daar iets meemaakt in die trant, dan denk je dat al die aannames en krantenberichten die we lezen wel eens de de waarheid zouden kunnen zijn.
Maar al die vriendelijke mensen die ik dan tot nu toe heb ontmoet, al die aardige mensen die mij en ons ongevraagd helpen, zonder daar iets voor terug te willen, de lokale dame zonder er iets voor te willen hebben een prachtige jurk voor Iris maakt, omdat ze dat wil maken voor Iris, die meneer die voor Gerben bij de kassa zomaar 2 armbandjes koopt, omdat die meneer hem dat wilde geven, zijn die dan allemaal ook corrupt en onbetrouwbaar?
Ik zal eerlijk zeggen, ik vertrouw niemand hier, maar dat is vooral om op dit moment te "overleven" en niet teleurgesteld te raken.
De stad stinkt, in het water drijft verschrikkelijk veel rotzooi, de open riolen liggen vol afval en plastic, mensen stinken. Ik zie heel weinig mooie historische gebouwen, gedenktekens, beelden. Geen cultuur. Je ziet reklameborden, rotondes die vol staan met lampjes van de Zenith bank. Het lijkt of het draait om de uitstraling van geld, westers. Maar dat in contrast met de armoede en overpopulatie maakt het "zielig" of "kinderlijk".
Maar ligt het niet aan mij? Is het niet mijn ontwetendheid dat ik het niet zie, de cultuur? Ben ik bevooroordeeld met alle berichten en verhalen die ik hoorde en zag in Nederland, in de media?
Ik praat de laatste tijd veel met onze chauffeur, Ade (uitspraak: eejdie). Hij is van de Yoruba stam, geboren Nigeriaan. Hij verteld me van alles en wekt mijn interesse. Op het strand luister ik naar de verkopers, de een verkoopt houten huisjes van Haussa stam, de ander is zelf van de Ibo stam. Gerben en ik komen erachter dat de lange pyama achtige mannenkleding geen moslim kleding is, maar traditionele Nigeriaanse kleding. De stoffen hebben een betekenis. En na de ervaringen op het lokale schooltje in Lekki, waabij ikzelf in de eerste instantie de armoedigheid zag, mocht ik gisteren iets heel anders zien.
Ik zag cultuur! Ik hoorde cultuur! Ik danste cultuur! Na veel wikken en wegen, met het hart kloppend in mijn keel, heb ikzelf meegdanst op het getrommel van een Yorubamuziek.
 |
| Meedansen met de Yorubadans |
Op uitnodiging van het schooltje zitten we te kijken naar optredens van de kinderen in traditionele kleding, naar traditionele dansen en er wordt ons van alles verteld over de stammen. Ik ging erheen met het idee er te zijn voor hun, zodat ze publiek hadden. Ik dacht dat het sneu zou zijn als we er niet waren en dat we waarschijnlijk sneue vertoningen zouden krijgen. Maar het tegendeel was waar! In 1 ochtend kreeg ik van alle facetten wat te zien, de prachtige kleding, de kleuren, de dans, de muziek, de trots van de mensen! Micky daar heb je je cultuur! Voor ons, niks corruptie en armoede, plezier en vertier.
 |
| Traditional dance |
Alleen de geur, nee tot nu toe blijft Afrika voor mij een onfrisse geur hebben...
Liefs uit Lagos/Love from Lagos
