Oyibo, oyibo, there come the white people!

Wij "Hollanders" of "westerse mensen" associëren de uitdrukkingen "zwarte" of "witte" om een persoon met desbetreffende huidskleur aan te duiden met discriminatie. Hier is dat niet zo. Hier gebruikt men de uitdrukkingen Black or White person ook, maar zit er helemaal geen gedachtegang achter. Apart he?!
Vanochtend kwamen we op "ons" schooltje, we waren de hoek nog niet om, komen er een 2-tal peutertjes aanrennen, OYIBO*, OYIBO!!!!! Ze vlogen ons om onze benen met een glimlach van oor tot oor. Mijn dag kon toen al niet meer stuk.

*Oyibo betekend wit mens/wit persoon

aaah the're so cute!

Ik had me voordat wij hierheen verhuisden niet gerealiseerd dat mensen en kinderen hier wellicht nog nooit een blank mens zouden hebben gezien. Vorige week haalde ik met Casper en Iris 2 dozen op voor onze nieuwe huisgenootjes om in te spelen (2 kittens), wij haalden deze dozen op bij een van onze Nederlandse expatvrienden, die toevallig ook uit het hoge noorden in Nederland komt, net zijn spullen uitgepakt had en dus wel een paar verhuisdozen had staan. Ware het niet dat hij zelfs dezelfde voornaam heeft als mijn Gerben. Hoe toevallig. En even een zijstraatje, in April komt de echtgenote van een andere Nederlandse expat hierheen verhuizen, laat haar naam niet Mieky zijn, nah wat een toevalligheden!
Hoe dan ook, wij komen die 2 dozen halen (je vraagt je vast af, waarom haal je die niet gewoon bij de supermarkt? Nou, zo makkelijk gaat dat dus niet hier. Weer een verschilletje met ons landje) en op het moment dat het zoontje van andere Gerben zijn hulp ons ziet, rent hij huilend weg. De moeder vertelde dat hij bang van ons was vanwege onze blanke huid. Voor ons wel een verrassing eigenlijk....


Ook met dit in mijn achterhoofd, doet het mij heel goed het schooltje te bezoeken. De 300 kinderen op die school, zien met regelmaat witte mensen.

Inmiddels ben ik een soort van in de organisatie gerold van de vrijwilligers van het schooltje. Sinds kort is er een heel nieuwe groep vrijwilligers en het is overgenomen van een dame die het een kleine 7 jaar heeft gedaan. We lopen tegen een aantal zaken aan. Zoals bijvoorbeeld, hoe doe je dingen goed. Hoe krijg je dingen voor elkaar. Wat is de beste aanpak tegenover the staff. Hoe doe je dat met geld, hoe kom je aan geld.
Ik heb daarom een 6-tal organisaties aangeschreven, waaronder Unicef, Terresdeshommes en Humana. Niet om te bedelen om geld, maar met de vraag of ze ons willen helpen met handvatten. Dus hoe kunnen we het aanpakken. Wat denk je? 3x raden, sorry maar wij zijn gevestigd in Zuid-Afrika, dus we kunnen u niet verder helpen. Sorry, maar wij houden ons alleen bezig met educatie en werving in Nederland. Of gewoon helemaal geen reaktie terug...jammer. Maar misschien, wie weet komt het nog? (zouden ze wel begrijpen dat we niet om geld en vrijwilligers vragen, maar om informatie? Gewoon elkaar helpen door hun ervaring met ons te delen?)
Hoe dan ook. De voldoening van met de peutertjes en kleutertjes vandaag lezen en kleuren was enorm. Ik voel me meer en meer betrokken.

"De Bieb" (2x3m) is nogal donker en heeft 1 raam (lees; gat in de muur) waar daglicht doorheen komt.
 Toen ik met de kinderen aan het lezen was kwam er af en toe een walm rook van gestookte olie naar binnen, ik denk van de buren. Ugche ugche...
Achterin de hoek ligt speelgoed waar de kindertjes meteen op afgaan om mee te spelen.
 Jammer genoeg mogen ze er niet mee spelen van de juf...

In de kleine bieb, liggen een paar stukken speelgoed. En het eerste wat de kindertjes deden toen ze bij mij kwamen was grijpen naar het speelgoed. Maar de juf van de klas was duidelijk. Ik heb met eigen ogen gezien wat een draai om de oren is. En het is niet a matter of speach...ook de stok kwam er weer aan te pas, ik wist me eerst geen houding te geven en voelde me erg rot. Maar bij de 2de tik van de stok zei ik, no no I don't mind and I will manage. Toen ging de juf erbij zitten en riep als eerste en het hardst wat ik aanwees in het boekje. Bird! Bee! Box! ... het kind in haar, of misschien wel de volwassen-lichaam-met-een-kindergeest ging lekker mee met mijn voorlees moment voor de hummeltjes.

Aunty Micky is reading to the children

The B is for Banana, Monkey eat Banana, let's make a monkeysound, OE OE OE OE!
They loved it when I did the monkey sound!

Het zette me aan het denken, wij hebben zo verschrikkelijk veel speelgoed in Nederland, hoe moeilijk kan het zijn om 300 stuks speelgoed te verzamelen? Elke rommelmarkt heeft meer dan genoeg, elk kind in Nederland heeft speelgoed voor 10. Een knuffelbeer, een pop of een auto of speelgoed geweer. Iedereen heeft toch wel iets liggen waar niks mee gedaan wordt? Wat zou dat toch supergaaf zijn als elk kindje op deze school een stuk speelgoed voor zichzelf zou hebben. Lekker mee naar huis nemen en met je eigen knuf slapen. Ja ik ga iets bedenken en ga het voor deze kinderen regelen. Deze kinderen krijgen hun eigen stuk speelgoed!

Helaas heeft het schooltje sinds de storm een lek dak, ze hebben geen geld voor de reparatie. Ik ga mijn best doen om een sponsor te vinden die de kosten voor zich wil nemen. Het is toch wat dat ze met regen niet droog kunnen zitten leren. Eens kijken hoe we dit voor elkaar gaan boxen. Maar ik ga ervoor!
Voor nu eerst...

Liefs uit Lagos/love from Lagos