De zomer was een regenboog van fijne herenigingen en ervaringen, hoogtepunten maar ook dieptepunten en afscheid.
 |
| Heerlijke zomer |
Het lijkt alsof het leven een grote puzzel is die af en toe de stukjes op de juiste plek laat vallen. Zelf begrijp je er op de momenten niks van, maar terug kijkend zie je ineens dat het weer klopt. En wat een luxe positie hebben wij, heb ik, om de afstand te kunnen nemen (waarom dat nu dat helemaal West Afrika moet zijn...) om dat te kunnen zien.
De basis, het fundament van het leven, mijn leven, is gezondheid en gezin. Alles er omheen bouwt zich op of brokkeld af door de ervaringen. En dat brengt heel veel moois, maar soms ook inzicht.
Onze vakantie begon met de fantastische ervaring op de Azoren. De eerste indruk was niet wat ik er van had verwacht. Ik dacht dat de landingsbaan op z'n minst begroeid zou zijn met tropische fel gekleurde bloemen en dat de dolfijnen met glinsterende vinnen door de warme zonnestralen als groet over het vliegtuig zouden duiken, de zonnestralen zouden schitteren op de azuurblauwe zee rondom het vliegveld, er een zomers muziekje zou spelen en de zwoele wind door onze haren zou waaien als we uit zouden stappen.
Maar het vliegtuig landde gewoon op een betonnen landingsbaan, de huurauto reed over de asfalten snelweg door de uitgehakte wegen over het eiland. Het was bewolkt en we konden de weg niet vinden terwijl de kinderen opgevouwen tussen de koffers zaten te klagen en met elkaar zaten te klieren.
Totdat Gerben niet naar mijn fantastische routetips luisterde en hij wel de juiste afslag nam, toen viel het op zijn plek, toen werd mijn verwachting beloont, daar stond ineens midden in de branding tussen de vulkanische rotsen ons hotel, ons paradijsje voor 2 weken.
Vanuit dit hotel gingen we zwemmen met wilde dolfijnen, snorkelen tussen alle soorten vissen in het azuurblauwe water in een vulkanische rots, zwemmen in de golven van de Atlantische oceaan en op zoek naar watervallen. Als je ergens tot rust komt en op adem, dan is het wel daar op de Azoren...
Nog nagenietend van deze ervaringen stapten we in Nederland op een prachtige zeiljacht waar we ons nog een weekje terugtrokken op het IJsselmeer. Wat waren we als gezin thuis in deze wereld. Wat kwamen we tot rust en tot inzicht. The refresh button was found!
Helaas kwam daarmee het vertrek van Gerben alweer in zicht, want de paradijselijke (is dat uberhaupt wel een woord ?!) vakanties worden niet van lucht betaald. Niet alleen wij wisten en voelden dat dit afscheid eraan zat te komen, ook was daar iemand die op de achtergrond alles vanuit zijn blikveld had gezien en meegemaakt wist het. Maar hij was niet meer de jonge pup van 14 jaar geleden. Hij was de geliefde vriend, ons eerste kind, degene die er altijd was. Bang voor onweer en daarom ongevraagd bij ons op bed sprong, rennend voor mij uit als ik op het paard zat, jagend achter katten aan door de tuin van de buren (foei toch Shackle), trillend van opwinding bij het zien van een konijn, rollend in het gras na te hebben gezwommen in de stink sloot en brood pikken van de kinderen of 1,5 kilo chocolade eitjes in de nacht en de volgende dag zilverpapier aan de achterkant er weer uitwerken.
Onze Shackle had besloten dat nog een vertrek van zijn gezin teveel voor hem was, hoe fantastisch het ook was bij zijn maatje Benji en de beste verzorging die je kan bedenken bij oma.
Op zaterdag 14 juli om 12:30 uur hebben wij afscheid genomen van de zachtste, warmste, mooiste en liefste vriend die je maar kan bedenken. Met een traan nam hij afscheid, elke dag laat ik een traan voor jou lieve vriend. Ik hoop dat er echt een hondenhemel bestaat, voor jou. Ik mis je lieve Shackle, voor altijd ben je in ons hart, voor altijd...
Met de bitterballen en zakken drop in de koffer ging Gerben richting Schiphol, gebracht door mijn geweldige moeder die altijd weer voor ons klaarstaat en Casper natuurlijk.
Want dochterlief en moeders hadden een andere zomerplanning, er werd paard gereden en hoe! Junior ging weer als vanouds op wedstrijd met haar schimmeltje en mocht ze die ochtend 4 winstpunten en 2 oranje linten mee naar huis nemen. Eerst voelde het onnatuurlijk om zo gescheiden twee belangrijke dingen te doen, maar het was uiteindelijk prima en voor Iris een heerlijke ochtend met haar vriendinnen (en voor mij ook ;) )
Om er nog maar een schepje bovenop te doen mocht ik dan na al die jaren een grote grote, maar dan ook hele grote wens in vervulling laten gaan. Na bijna 10 jaar afhankelijk te zijn geweest van de gunst van een ander mocht ik dan eindelijk mijn allergrootste wens in vervulling laten gaan. Mijn droom, mijn diepste grootste passie, mijn kinderwens, een EIGEN paard, mijn paard, mijn Datira.
Ik heb veel plannen met haar en ben al begonnen, de eerste wedstrijd gereden en wauw wat een verrassing, hele dikke punten en meteen in de prijzen. Ver, ver ver boven mijn verwachting, maar wel een heerlijk gevoel. Nu is ze heel goed verzorgd bij een prof in opleiding, toekomst voor Iris, plezier voor mij en een goed leven voor haar.
Ik heb genoten van deze zomer, de kinderen hebben genoten en ik durf met zekerheid te zeggen dat Gerben heeft genoten van deze zomer. Ondanks het verlies van onze lieve trouwe hond, mochten we erbij zijn dat zijn leven eindigde. Ondanks de teleurstelling voor Iris op de Friese Kampioenschappen, was ze er weer bij, ondanks de teleurstelling voor sommigen dat we niet met iedereen veel tijd hebben door kunnen brengen, waren we er, hebben we het meegemaakt, hebben we iedereen gezien. Wat een groot goed, wat een fantastisch fenomeen reizen en de mogelijkheid dat het er is. Wat fijn dàt we elkaar konden zien. En dan nu de realiteit van Nigeria, school en werk.
Liefs uit Lagos/Love from Lagos
