zondag 8 januari 2012

Voor de leeuwen geworpen of nog een dag langer #langlevedeluxe

Zondag 8 januari 2012

Inmiddels zijn we uitgepakt, ingericht en voorgesteld aan deze en gene. Gerben is al in het ritme van werken en wij nemen het er nog even van in de vakantie.
'S avonds genieten we van rode wijn in de kristallen glazen, overdag bikkeld Gerben voor de centen en ik moet wennen aan het leven in Afrika...

Om kwart over 6 gaat de wekker en gaat Gerben aan de slag. Onze steward Emmanuel is er om 6:30 uur, dekt de tafel en maakt de thee. Hij is zo precies en gedreven in zijn werk, dat hij zelfs de thee voor je roert. Dat moet erg wennen, een vreemde in je huis die alles doet. Hij kookt, wast, stoft, dwijlt (met Dettol!!!) strijkt ALLES (maar dat is niet alleen omdat het netjes is, maar vooral ook Malaria preventie. Als je kleding strijkt, voorkom je insecten in kleding, hebben we inmiddels geleerd van de gevorderde Expats)

Woensdag hadden we Emmanuel zijn vrouw en kindje uitgenodigd, want we hadden kadootjes voor het kindje. Ze waren zo dankbaar!


 
Emmanuel, Kate en Ameli Mery

Casper en Iris dartelen lekker mee door de dag. Ze zwemmen of zitten op Skype met de vriendjes en vriendinnetjes uit Nederland. We spelen Monopoly of we tennissen op de Wii. Tennis IRL kan eventjes niet i.v.m. reparaties aan de baan.
Afgelopen donderdag ben ik met het stel alleen de deur uit gegaan. Voor school dragen de kinderen uniformen en we moesten nog op zoek naar de juiste rok en de juiste broek. Via de vrouw van een collega van Gerben (zeer ervaren Lagos bewoonster, die mij al meerdere keren geholpen heeft met eea) had ik een tip gekregen waar dit te koop was. Let op de omschrijving; schuin tegenover de Mega Plaza op VI, daar is een winkeltje dat "Mothers Care" heet. Als je daar een trappetje op gaat kom je in het winkeltje terecht. En ja hoor, na even zoeken en vragen vonden we het winkeltje. In know time, hadden we de juiste rok en broek en we gingen daarna nog even shoppen in de Mega Plaza. Missie geslaagd! Het voelde werkelijk als een overwinning, in een toch wel heel grote stad, waar echt alles onbekend is en alles vreemd. We zijn een ware bezienswaardigheid, want je bent echt 1 van de weinige blanke mensen. Iedereen bekijkt je en draait zich om als je langsloopt. Ik had me werkelijk niet gerealiseerd dat zelfs de paspoppen in de etalages en de kerstman een donkere huidskleur zouden hebben, hoezo blond...mijn tekortkoming, sorry!


Ik moet er wel bij vertellen dat ik zelf niet de weg hoef te vinden in de stad. Onze chauffeur Ade brengt ons waar we maar willen. En ik ben er erg blij om, want het verkeer en de regels begrijp ik nog niet. En het is verschikkelijk druk.

Indrukwekkend vinden we iedere keer de verkopers langs de auto's. Met regelmaat sta je vast in het verkeer/chaos. Daar maken de mensen met een handelsgeest dankbaar gebruik van en komen langslopen met wat je maar kan bedenken. Gisteren hebben we bijvoorbeeld een spiegel gekocht aan de auto :) Maar wijnrekken, sokken, drinken (gekoeld!), wc brillen, antennes of boeken zijn ook te verkrijgen. Geen probleem!


Gisteren (zaterdag) moest Gerben eerst nog werken. (Ja mensen, Gerben werkt 6 dagen in de week, respect voor deze man! Het is wel heerlijk dat hij tussen de middag thuis eet. Dat breekt de dag.) Toen hij thuiskwam zijn we als gezinnetje op pad gegaan en we belandde in een tentje van een Libanees genaamd "La Pizza", nadat we wat geshopt hadden in de Nigeriaanse Albert Heijn. (Er is een winkel "keten" genaamd Goodies, waar echt alles wat je gewend bent kan kopen. Natuurlijk wel tegen de AH prijzen ;) ) Na de onnodige inkopen van Pringles en andere versnaperingen lieten we het Star bier rijkelijk vloeien op dit heerlijk Afrikaanse terras. De kinderen deelden een Salami Pizza en Gerben leerde mij Suya kennen. Zeer scherp gekruid rundvlees, lekker krokant gegrilld. Een hele goeie combi met het bier. Casper werd nog door de eigenaar van het terras begeleid naar het toilet. (lees#pissen in het open riool)

La Pizza




Suya werd geserveerd op printpapier, op en top recyclen!

Inmiddels zijn we zondag en in principe zou morgen het nieuwe schoolleven voor Casper en Iris beginnen. Maar alles loopt anders. Het is niet voor niets een avontuur waar we aan zijn begonnen, maar dat we meteen de keiharde realiteit zouden meemaken hadden we nog niet op gerekend. Maar er is voor morgen een Nationale staking afgekondigd. Dit omdat de overheid de subsidie van de benzine heeft gehaald. Dat betekend een verdubbeling van de prijzen en dat trekken veel mensen, maar ook locale ondernemers hier niet. De staking is officieel verboden door de rechter, maar wat ik begrijp betekend dat enkel dat de staking in plaats van een dikke week, maar een aantal dagen zal duren. Voor de komende dagen zijn we gebonden aan onze veilige compound. Wij wonen op een van de best beveiligde compounds uit de buurt, heb ik me laten vertellen. Dus de autobranden en rellen zullen wij op afstand meemaken. School is voor alsnog gesloten en Gerben is vandaag afgereisd naar Onne in plaats van morgen. Emmanuel heeft gisteren extra eten ingekocht voor ons, zodat wij ons prima redden in ons #luxelevenparadijsje...voorlopig.

Keeping you posted! Liefs uit Lagos.